W dniach 18-21 lipca 2018 roku w ośrodku formacyjnym w Pokamedulskim Zespole Klasztornym w Wigrach w diecezji ełckiej odbyły się rekolekcje dla diakonów stałych posługujących w Kościele w Polsce. Od początku, czyli od 2014 roku, zaproszenie na dni skipienia kierujemy nie tylko do diakonów stałych, ale także do ich rodzin oraz osób zainteresowanych powołaniem diakona stałego w naszym kraju. Były to już szóste rekolekcje organizowane dla tego środowiska w Polsce. W poprzednich latach odbyły się one: w 2014 roku w Głuchołazach (diecezja opolska), w 2015 roku w Przysieku pod Toruniem (diecezja toruńska), w 2016 roku w Warszawie (archidiecezja warszawska), w 2017 roku w Rudach (diecezja gliwicka) oraz w 2018 roku w Rokitnie (diecezja zielonogórsko-gorzowska).
Tegoroczne rekolekcje, za zgodą biskupa ełckiego Jerzego Mazura, miały miejsce w pięknym ośrodku pokamedulskim w Wigrach. Głównym organizatorem rekolekcji był dk. Stanisław Dziemian z Ełku, który już blisko 10 lat pełni posługę diakona stałego.
W rekolekcjach wzięły udział 42 osoby, w tym 15 diakonów stałych z następujących archidiecezji i diecezji: z archidiecezji katowickiej: dk. Tadeusz Cieślik, dk. Albert Karkosz; z archidiecezji warszawskiej: dk. Piotr Maciejewski, dk. Bogdan Sadowski; z diecezji ełckiej: dk. Stanisław Dziemian, dk. Arkadiusz Grining, dk. Krzysztof Gładkowski, dk. Jan Konopko, dk. Józef Suwalski; z diecezji gliwickiej: dk. Marek Czogalik; z diecezji opolskiej: dk. Czesław Cebulla, dk. Piotr Kowalczyk, dk. Rudolf Wilczek; z diecezji toruńskiej: dk. Tomasz Chmielewski, dk. Waldemar Rozynkowski. Przypomnijmy, że obecnie w Kościele w Polsce w 8 archidiecezjach i diecezjach posługuje 31 diakonów stałych (na świecie posługuje ich już przeszło 46 tys.). Tak więc w rekolekcjach w Wigrach uczestniczyła prawie połowa diakonów stałych wyświęconych w naszym kraju. Odnotujmy, że połowa diakonów uczestniczyła w rekolekcjach wraz z małżonkami.
W rekolekcjach, już kolejny raz, uczestniczył także ks. Marcin Bonk proboszcz parafii w pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Dąbrowie w diecezji opolskiej. W jego parafii posługuje diakon Czesław Cebulla. Pozostali rekolektanc to osoby przygotowujące się do przyjęcia święceń diakonatu stałego, bądź też rozeznające to powołanie. Przyjechali oni z następujących archidiecezji i diecezji w Polsce: białostockiej, bydgoskiej, katowickiej, opolskiej, pelplińskiej, toruńskiej, warszawskiej oraz warszawsko-praskiej.
Na początku rekolekcji powitał nas ks. dr Jacek Nogowski proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a jednocześnie gospodarz ośrodka rekolekcyjnego w Wigrach. Przybliżył nam historię kamedułów w Wigrach oraz pobytu w tym miejscu w 1999 roku papieża św. Jana Pawła II. On także, pierwszego dnia, czyli w czwartek 18 lipca, przewodniczył w kościele Mszy św. i wygłosił homilię.
Poszczególne dni rekolekcyjne wypełnione były: Eucharystią, adoracją Najświętszego Sakramentu, liturgią godzin, apelem jasnogórskim, konferencjami, modlitwą różańcową, Koronką do Miłosierdzia Bożego oraz dzieleniem się doświadczeniem posługi diakońskiej. Podczas całych rekolekcji towarzyszyły nam słowa św. Pawła: „Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem” (Kol 3, 16). O znaczeniu Słowa Bożego oraz o wizji formacji chrześcijańskiej mówili podczas swoich konferencji: ks. dr Marek Bednarski- proboszcz parafii katedralnej św. Wojciecha w Ełku oraz ks. dr Paweł Tarasiewicz- ojciec duchowny w seminarium duchownym w Ełku.
Podczas dzielenia się historią powołania oraz doświadczeniem posługi diakońskiej najmocniej wybrzmiał temat znaczenia obecności przy diakonie stałym jego żony. Wydaje się, że jest to niezwykle ważne zagadnienie, które zasługuje na poważne zainteresowanie. Żona odgrywa kluczową, można nawet rzec, że fundamentalną rolę w przygotowaniu do święceń diakonatu, to ona wyraża na nie zgodę (bez zgody żony nie można przystąpić do święceń), a następnie współuczestniczy w powołaniu swojego męża. Powołanie jej męża, diakona, jest także, w pewien sposób i jej powołaniem.
Obecność żony w powołaniu diakona stałego, czyli dodajmy wyraźnie duchownego katolickiego, to zupełnie nowa jakość w Kościele w Polsce. Mimo, że minęło 11 lat od pierwszych święceń żonatego mężczyzny w naszym kraju, to cały czas jesteśmy na początku refleksji nad tym zagadnieniem, a właściwie uczymy się je zauważać. A wdaje się, że jest to jedno z najważniejszych wyzwań, które stoi zarówno przed samymi diakonami, następnie biskupami, którzy decydują się na obecność tego powołania w swoich diecezjach, odpowiedzialnymi za formację do diakonatu oraz formację stałą diakonów, a nawet konkretnymi księżmi proboszczami, gdyż diakoni stali posługują przede wszystkim w parafiach. Nie mam wątpliwości, że od poważnej i odpowiedzialnej refleksji nad miejscem żony w powołaniu diakona stałego, a w konsekwencji i różnych decyzji, będzie zależała sama obecność, jak i jakość tego powołania w Polsce.
Uczestnicy rekolekcji, a przede wszystkim sami diakoni i ich żony, zgodnie postulowali, aby podczas rekolekcji letnich był podejmowany temat obecności żon, a szerzej i rodziny w powołaniu diakona. Dodajmy, że refleksja nad rolą żony w powołaniu męża diakona, jest tematem podejmowanym także i w środowiskach diakonów posługujących i w innych krajach.
W piątek 19 lipca o godz. 18.00 uczestniczyliśmy we Mszy św. połączonej z nieszporami w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Suwałkach. Eucharystii przewodniczył proboszcz parafii ks. dziekan Tadeusz Rynkiewicz. Homilię wygłosił ks. prałat Zygmunt Kopiczko. Dodajmy, że w parafii tej posługuje dwóch diakonów stałych: dk. Arkadiusz Grining i dk. Jan Konopko.
W sobotę 20 lipca udaliśmy się do Ełku. W centrum pastoralnym mieszczącym się przy katedrze spotkaliśmy się z biskupem ełckim Jerzym Mazurem. Przybliżył on nam nie tylko historię diecezji, ale także jej specyfikę. Po spotkaniu z księdzem biskupem udaliśmy się na modlitwę do katedry ełckiej. Od tego miejsca rozpoczęliśmy naszą pielgrzymkę po Szlaku Papieskim „Tajemnice Światła”. Wyjeżdżając autokarem z Ełku rozważaliśmy Stację I: Chrzest Chrystusa w Jordanie. Następnie udaliśmy się do kolejnych stacji Szlaku: Stacja II: Tajemnica Objawienia Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej w Sanktuarium Matki Bożej Rajgrodzkiej Królowej Rodzin; Stacja III: Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia w Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej; Stacja IV: Tajemnica Przemienienia na Górze Tabor w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Mikaszówce oraz w bazylice mniejszej Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Sejnach (w tym miejscu przeżyliśmy Eucharystię); Stacja V: Ustanowienia Eucharystii w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Wigrach.
Bogu niech będą dzięki za kolejny czas rekolekcji!
dk. Waldemar Rozynkowski, Toruń
sdr 
dav 
