Liturgia

Diakon realizuje są posługę poprzez służbę słowu (tzw. posługa ewangelizacji), dzieła miłosierdzia chrześcijańskiego określane również mianem posługi miłości. Posługiwanie to, jaki i całe dzieło Kościoła, wypływ ze źródła i zmierza do szczytu jakim jest liturgia. Dlatego też trzecim, równie istotnym elementem posługiwania diakona jest posługiwanie wobec ołtarza, tj. posługa liturgiczna. W niej wyraża się w wieloraki sposób służba spełniana na co dzień przez diakonów wśród braci i wobec świata. Z celebrowania obecności Pana diakoni czerpią siłę i wzór do służby bliźnim tak, jak to czyni Jezus Sługa (Christos Diakonos). 

Posługa liturgiczna diakonów jest różnorodna. Z jednej strony powołani do wspierania pasterzowania biskupów i prezbiterów asystują i posługują im w czynnościach świętej liturgii. Z drugiej strony, gdy zachodzi taka potrzeba sami prowadzą część obrzędów lub przewodniczą całej liturgii. Posługują więc przepowiadając Słowo Boże, proklamując Ewangelię i wyjaśniając święte teksty wiernym. Mogą przewodniczyć oficjum (Liturgii Godzin), prowadzić obrzędy żałobne lub pogrzebowe, udzielać niektórych błogosławieństw i sprawować sakramentale, tj. inne obrzędy. Jako zwyczajni szafarze Eucharystii udzielają Najświętszych Postaci wiernym w czasie Eucharystii, nabożeństw lub zanoszą im je np. jako Wiatyk. Jako święci szafarze mogą asystować przy zawieraniu sakramentu małżeństwa i błogosławić nowożeńców. Mogą również udzielać chrztu.

Posługę liturgiczną diakonów można poznać dokładniej analizując wskazania zawarte w księgach liturgicznych: