Zgodnie z obecnie obowiązującym prawem kanonicznym, zwyczajnym szafarzem chrztu jest biskup, prezbiter i diakon. Ordynariusz może jednak wyznaczyć katechetę lub innego świeckiego w sytuacji, gdy szafarz zwyczajny jest nieobecny lub ma przeszkodę, a w przypadku konieczności każdego człowieka, jeżeli ma właściwą intencję. Zadaniem kapłanów i diakonów jako pomocników biskupa i proboszczów jest nie tylko udzielenie tego sakramentu, ale także przygotowanie do niego. Strojem kapłana lub diakona, który będzie udzielał chrztu jest alba lub komża i stuła. Może on także włożyć kapę koloru białego.
Obrzęd chrztu dzieci składa się z: obrzędu przyjęcia dzieci lub dziecka, liturgii słowa Bożego, liturgii sakramentu oraz obrzędów końcowych. W ramach obrzędu przyjęcia dziecka pozdrawia się rodziców i chrzestnych, przeprowadza się z nimi dialog i naznacza się dziecko znakiem krzyża. W ramach liturgii słowa Bożego wyróżnia się czytanie Pisma świętego, homilię, modlitwę powszechną oraz egzorcyzm z włożeniem ręki. Liturgia sakramentu rozpoczyna się poświęceniem wody lub dziękczynieniem nad wodą już poświęconą, wyrzeczenie się zła i wyznanie wiary, chrzest, namaszczenie krzyżmem świętym, włożenie białej szaty oraz zapalenie świeczki chrzcielnej. Całą liturgię kończy się procesją do ołtarza, Modlitwą Pańską oraz błogosławieństwem. Obrzędy chrztu dzieci według rytuału rzymskiego, przy wyżej wymienionych czynnościach, określa „celebransem” osobę, która im przewodniczy, a przewodniczyć może kapłan lub diakon, wiec wszystkie czynności, takie jak dialog celebransa z rodzicami i chrzestnymi, homilia, egzorcyzm, poświęcenie wody, namaszczenie krzyżmem, udzielenie błogosławieństwa czy samo udzielenie sakramentu dotyczy również diakona. Przy chrzcie wielu dzieci, kapłani i diakoni mogą pomóc celebransowi poprzez ochrzczenie, a także namaszczenie krzyżmem kilkorga dzieci.
Opracowano na podstawie: Dariusz Jaskólski, Posługa liturgiczna diakona, Wyd. Ridero 2020