Przez sakrament święceń, biskupi stają się prawdziwymi nauczycielami wiary, kapłanami i pasterzami. Prezbiterzy są zależni w swojej posłudze od biskupów, ale jednocześnie są z nimi związani godnością kapłańską, na podobieństwo Chrystusa, najwyższego i wiecznego Kapłana. Wyświęceni są dla celebracji kultu Bożego i głoszenia Ewangelii. Na diakonów natomiast nie nakłada się rąk dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Ich zadaniem jest posługa liturgii, słowa i miłości w łączności z biskupem i prezbiterami.
Na obrzędy święceń biskupich składa się: hymn do Ducha Świętego, przedstawienie kandydata i odczytanie mandatu papieskiego, przemówienie głównego celebransa, przyrzeczenie nominata, litania do Wszystkich Świętych, włożenie rąk i modlitwa święceń, namaszczenie głowy krzyżmem świętym, przekazanie księgi Ewangelii, pierścienia, pastorału oraz mitry, wprowadzenie na katedrę biskupią i pozdrowienie pokoju. W czasie tych obrzędów diakon ma swoje zadania, które spełnia. Po pozdrowieniu ludu diakon lub jeden z koncelebransów odczytuje nominację Stolicy Apostolskiej. Po odczytaniu Ewangelii diakon kładzie księgę Ewangelii na ołtarzu. Ma tam pozostać do chwili położenia jej na głowę biskupa otrzymującego święcenia. Księgę Ewangelii podtrzymują wtedy dwaj diakoni aż do końca modlitwy święceń. Zadaniem diakona jest również podanie głównemu szafarzowi święceń naczynia z krzyżmem świętym, a także księgi Ewangelii, którą szafarz przekazuje wyświęconemu.
Święcenia prezbiteratu składają się z: przedstawienia kandydatów, przemówienia biskupa, przyrzeczenia kandydatów, litanii do Wszystkich Świętych, włożenia rąk i modlitwy święceń, nałożenia szat, namaszczenia rąk, przekazania kielicha i pateny oraz pocałunku pokoju. Obrzęd przedstawienia kandydatów należy do diakona. Wzywa on ich z imienia i nazwiska. Każdy kandydat potwierdza swoją obecność mówiąc „jestem”, podchodzi do biskupa i składa mu ukłon. Patenę z chlebem i kielich z winem, które maja zostać przekazane wyświęconemu przez biskupa, przynoszą wierni. Diakon przyjmuje te dary i przekazuje biskupowi.
Obrzędy święceń diakonatu rozpoczynają się przedstawieniem kandydatów i przemówieniem biskupa. Następnie mają miejsce przyrzeczenia kandydatów, litania do Wszystkich Świętych, włożenie rąk i modlitwa święceń, włożenie stuły i dalmatyki, przekazanie księgi Ewangelii i znak pokoju. Diakon przedstawia kandydatów do święceń wzywając ich po imieniu. Po udzieleniu święceń obecni diakoni lub inni posługujący pomagają nowo wyświęconym w nałożeniu szat liturgicznych: stuły i dalmatyki. Jeżeli okoliczności na to pozwalają, obecni diakoni udzielają pocałunku pokoju nowo wyświęconym diakonom. W ten sposób wyraża się ich przyjęcie do grona diakonów.
Oprac. Dariusz Jaskólski