Zgodnie z obowiązującym prawem kanonicznym, szafarzem sakramentaliów jest duchowny, który wyposażony jest w odpowiednią władzę, a także świeccy jeżeli ordynariusz miejsca na to zezwoli. Konsekracji i poświęceń mogą dokonywać tylko biskupi i prezbiterzy. Diakoni natomiast mogą dokonywać takich błogosławieństw, na które prawo im wyraźnie zezwala. Jak stwierdza Dyrektorium o posłudze i życiu diakonów stałych, diakon jest szafarzem sakramentaliów i może on udzielać błogosławieństw, które związane są ściśle z życiem sakramentalnym i kościelnym.
Zgodnie z Instrukcją Episkopatu Polski o obrzędach błogosławieństw, kapłan lub diakon przewodniczą błogosławieństwom ubrani w albę i stułę, a w czasie uroczystych nabożeństw mogą użyć kapy. Akolici, lektorzy oraz Członkowie Zgromadzeń Zakonnych, którzy nie są kapłanami lub diakonami, wkładają albę lub komżę. Wierni świeccy, którym zleca się przewodniczenie błogosławieństwom, zachowują strój zatwierdzony przez ordynariusza miejsca.
Według Obrzędów błogosławieństw, diakon może celebrować błogosławieństwa związane z katechizacją, środowiskiem społecznym i rodziną. Może także błogosławić miejsca i rzeczy przeznaczone do użytku liturgicznego lub kultu chrześcijańskiego i pobożności ludowej, a także może celebrować błogosławieństwa, które przywołują posługę miłości. Błogosławieństwa związane z katechizacją dotyczą błogosławieństwa tych, którzy angażowani są w katechizację prowadzoną przez Kościół. Poprzez celebrację błogosławieństw związanych ze środowiskiem społecznym i rodziną diakon uwidacznia obecność Boga w życiu człowieka. Związek posługi diakońskiej z posługą liturgiczną potwierdzają sprawowane przez niego błogosławieństwa dotyczące liturgii i kultu chrześcijańskiego. Do celebracji błogosławieństw przywołujących posługę miłości zalicza się przede wszystkim błogosławieństwo chorych, które swoje źródło ma w postępowaniu samego Chrystusa i Apostołów. Diakon w ten sposób ukazuje, że chorzy potrzebują modlitwy. Ukazuje się także w ten sposób sens chrześcijańskiego cierpienia.
Opracowano na podstawie: Dariusz Jaskólski, Posługa liturgiczna diakona, Wyd. Ridero 2020