Diakon i mnich – wspominany 8 października
Iwig (zwany także Iwi, Iwigius), diakon i mnich z Northumbrii (średniowieczne królestwo anglosaskie, położone na terenie obecnej północnej Anglii i południowo-wschodniej Szkocji).
Iwig był duchowym uczniem św. Cuthberta w Lindisfarne w Anglii. Został wyświęcony przez niego na diakona. Kierując się irlandzkim ideałem wygnańca dla Chrystusa, wsiadł na statek nie pytając o cel jego podróży i planując ewangelizować tam, gdzie dopłynie. Celem okazała się Bretania, gdzie żył jako pustelnik, nauczał oraz pełnił posługę cudownego uzdrawiania.
Iwig zmarł ok. 690 r. i został pochowany w Bretanii. Historyk David Dumville nazwał go „drugim głównym świętym Wilton” – w odniesieniu do św. Eadgytha. Iwig był świętym czczonym w średniowieczu w Wiltshire w Anglii.
Diakon Iwig jest wymieniony w dwóch litaniach z XI wieku. Legenda z tego czasu mówi, że jego relikwie zostały przywiezione do opactwa Wilton w południowo-zachodniej Anglii (trzy mile od współczesnego Salisbury w Wiltshire) przez bretońskich mnichów w X wieku i pozostawione na przechowanie w miejscowym kościele przy ołtarzu św. Eadgytha.
Według legendy, kiedy byli gotowi do odejścia, stwierdzili, że nie mogą przenieść relikwii – tak były ciężkie [przez życzenie świętego, aby tam zamieszkać], chociaż historyk John Blair podejrzewa, że ta historia mogła zostać wymyślona, aby usprawiedliwić kradzież relikwii przez Wilton. Budynki opactwa, w tym także relikwie, już nie istnieją.
Uważa się, że przeorat Ivychurch w Wiltshire został nazwany imieniem Iwiga. Dzień jego święta obchodzony był 8 października.
(Foto – Ruiny klasztoru Wilton Abbey i Kościoła św. Marii, Wilton, Wiltshire w Wielkiej Brytanii)
opr. dk. Krzysztof Kaput