Diakon i męczennik – wspominany 7 stycznia.
Święty Klerus (znany jako Clerus) z Antiochii (dziś miasto położone w Turcji) był diakonem. Antiochia w 64 r. p.n.e. została zajęta przez wojska rzymskie pod wodzą Pompejusza i stała się stolicą rzymskiej prowincji Syrii.
We wczesnym chrześcijaństwie Antiochia Syryjska stała się chronologicznie drugim po Jerozolimie ośrodkiem chrześcijaństwa, jeszcze w czasach biblijnych – po ukamienowaniu św. Szczepana diakona i rozproszeniu się uczniów Chrystusa Kościoła jerozolimskiego. Przekazują nam to Dzieje Apostolskie (Dz 11, 19-28).
Chrystianizacja Antiochii nabrała tempa szczególnie w III wieku – tak, że pod koniec tego stulecia chrześcijanie stanowili w mieście grupę równie dużą co wyznawcy innych religii. Miasto to stało się jednym z ważniejszych ośrodków greckiego chrześcijaństwa.
Nie uniknęli oni jednak prześladowań, jakie miały miejsce na terenie całego Imperium.
Diakon Klerus za wyznanie wiary w Chrystusa był siedmiokrotnie torturowany i przez długi czas był przetrzymywany w więzieniu, aż w końcu został ścięty w Antiochii ok. 300 roku.
W 𝘔𝘢𝘳𝘵𝘺𝘳𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘶𝘮 𝘙𝘻𝘺𝘮𝘴𝘬𝘪𝘮 pod datą 7 stycznia czytamy: „W Antiochii św. Klerusa, Diakona, którego za wiarę siedmiokroć rozprężono na torturach, zaś po długotrwałej kaźni został ścięty”.
opr. dk. Krzysztof Kaput