Parmenas

Diakon i męczennik – wspominany 23 stycznia.

Żył w I wieku, a źródłem informacji o tej postaci jest Pismo Święte, gdzie wymieniony jest jako szósty w grupie wybranych do „obsługiwania stołów”, przy których zasiadali Apostołowie Jezusa Chrystusa, obok Szczepana, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona i Mikołaja prozelity (Dz 6,2-5). Parmenas jako jeden z cieszących się dobrą sławą, pełnych ducha mądrości (Dz 6,3) zgodnie z tradycją uważany jest za jednego z pierwszych diakonów po tym, jak apostołowie modląc się włożyli na nich ręce (Dz 6,7).

Święty diakon Parmenas służył Apostołom i całej pierwszej wspólnocie chrześcijańskiej w Jerozolimie. Gorliwie głosił Chrystusa także w Macedonii. Zmarł na skutek choroby, która go spotkała na oczach Apostołów w Jerozolimie, został przez nich opłakany i pochowany.

Przez różnych autorów Parmenas zaliczany był do siedemdziesięciu dwóch uczniów Pańskich. W 𝘚𝘺𝘯𝘢𝘬𝘴𝘢𝘳𝘪𝘢𝘤𝘩 wymieniany jest 28 lipca oraz 30 czerwca w grupie siedmiu diakonów i siedemdziesięciu dwóch uczniów Pańskich. Do martyrologiów trafił za sprawą św. Ado, który także za miejsce jego śmierci określił Filippi (starożytne miasto greckie, następnie kolonia rzymska w pobliżu wybrzeży Morza Egejskiego, na terenie obecnej Macedonii Wschodniej).

Według Baroniusza – św. diakon Parmenas – miał zginąć śmiercią męczeńską w czasie prześladowań chrześcijan za cesarza Trajana (98-117) w ostatnim roku jego panowania.

Parmenas – imię to pochodzi z greki i oznacza tyle co wierny, wytrwały.

W 𝘔𝘢𝘳𝘵𝘺𝘳𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘶𝘮 𝘙𝘻𝘺𝘮𝘴𝘬𝘪𝘮 czytamy: „W Filipii w Macedonii św. Parmenasa, jednego z siedmiu diakonów. Zajmował swój urząd wspierany łaską i pełen żarliwości w wierze, aż za czasów Trajana przez śmierć męczeńską dostał się do chwały niebieskiej”.

Parmenas jest świętym Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej. Jego wspomnienie za św. Ado obchodzone jest 23 stycznia.